Vandag sien ons weer die wonder van God se verbondsbeloftes wat deur die doop van ’n kindjie herbevestig word. God het van voor die skepping van die wêreld af al geweet wie Hy vir Homself uitgekies het.
Dit is ook die evangelieverkondiging wat ons vanmôre hoor uit Filippense. Paulus beklemtoon hoe dit Christus is wat ons reeds syne gemaak het, en daarom streef ons met ywer daarna om van harte vir Hom te lewe. Daar is net een pad, en dit is vorentoe na Christus toe.
Hierdie Psalm se eerste twee verse is vir ons baie bekend. Dit is ’n belydenis… die “Votum” wat ons so te sê elke Sondag aan die begin van die erediens hoor. Dit begin met ’n vraag wat so half in benoudheid gevra word, maar dan in vertroue self geantwoord word. Ja, my hulp is van die Here!
Soms loop dinge skeef…. al doen jy die regte ding…. Of so voel dit vir ons…. Ons sit dikwels in ’n situasie waar dit lyk of ons goeie intensies soos water van ’n eend se rug afloop.
Paulus gee in sy “eerste opgetekende” toespraak ’n kort en bondige opsomming van Israel se geskiedenis, en beklemtoon die feit dat God hulle as ’n volk vir Hom uitgekies het… met ’n doel… sodat Jesus as Verlosser uit hulle gebore sou word.
