In ons vierde en laaste preek uit die reeks oor die brief Kolossense, sien ons hoe Paulus die beeld van sout gebruik om alles saam te vat wat hy in die brief benadruk het. Sout suiwer, gee smaak, maak dors en maak selfs gesond – maar in besonder – is sout ook die simbool van die ewigheid van God se verbond.
Hierdie Psalm se eerste twee verse is vir ons baie bekend. Dit is ’n belydenis… die “Votum” wat ons so te sê elke Sondag aan die begin van die erediens hoor. Dit begin met ’n vraag wat so half in benoudheid gevra word, maar dan in vertroue self geantwoord word. Ja, my hulp is van die Here!
Soms loop dinge skeef…. al doen jy die regte ding…. Of so voel dit vir ons…. Ons sit dikwels in ’n situasie waar dit lyk of ons goeie intensies soos water van ’n eend se rug afloop.
Paulus gee in sy “eerste opgetekende” toespraak ’n kort en bondige opsomming van Israel se geskiedenis, en beklemtoon die feit dat God hulle as ’n volk vir Hom uitgekies het… met ’n doel… sodat Jesus as Verlosser uit hulle gebore sou word.
